Wpis do art journalu, w którym wykorzystałam fragment utworu "Nie chcę więcej" (słowa Dariusz Rogalski, muzyka Włodziemierz Korcz i wykonanie Michał Bajor), który to rozbrzmiewa mi w głowie w ostatnim czasie.
With scraps of everyday joy his fate weave of itself
with longing, courage, hope, twisting your world
In my composition I used original old photo from 1938. I love this photo. I like the faces because every time I see them differently. This photo is really amazing and fascinating for me.
Strony książi pokryłam białym gesso, nałożyłam delikatny wzór maski i ostemplowałam. Następnie położyłam resztki z tekturek, które pokryłam gesso, położyłam drugi wzór maski (napisy), ostemplowałam. Całość potraktowałam mgiełką powstałą z niebieskiej i zielonej ecoliny tj. kolorami, na które zdecydowałam się po raz pierwszy. Brzegi tekturek pocieniowałam pastelową kredką, brzegi stron kredką i czarnym cienkopisem. Ułożyłam warstwową kompozycję wykorzystując resztki papierów, gazetę, kartoniki i folię po stemplach, a także metalowe dodatki, ale przede wszystkim niezwykłe, oryginalne zdjęcie z 1938 roku. Uwielbiam na nie patrzeć, na twarze, które za każdym razem odczytuję inaczej, ale które niezmiennie mnie fascynują. Raz dostrzegam nieśmiały uśmiech, pod którym rysuje się niepewność jutra, innym razem obawę zmieszaną z ciekawością doświadczania czegoś nowego, jeszcze innym istotę bycia razem tu i teraz...
Pracę zgłaszam na:
Wyzwanie "W powietrzu czuć miętę"
Wyzwanie nr 13 - Mood board
Pozdrawiam serdecznie:-)
Świetny wpis... Bardzo bardzo mi się podoba...
OdpowiedzUsuńDziękuję Ci bardzo:-)
OdpowiedzUsuńPiękny wpis! Świetnie wyszła Ci baza, resztki po tekturkach dały niespodziewanie ciekawy efekt, a całość stanowi przyjemną dla oka oprawę cennego zdjęcia. Nie mniej interesujący jest cytat z utworu muzycznego - wartościowa inspiracja. Dostrzegam kilka ciekawych detali zgrabnie wkomponowanych w tło. Miło mi, że podjęłaś moje wyzwanie na Essowym blogu. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńDziękuję serdecznie:-)
OdpowiedzUsuńWuWu, piękny wpis... ja mam takie zdjęcie moich dziadków, którzy właśnie wtedy się poznali, rok później wzięli ślub... i wszyscy wiemy, jakie nastały czasy. A ja jak relikwię przechowuję zaręczynowy pierścionek mojej babci...
OdpowiedzUsuńDziękuję bardzo:-) Takie pamiątki są bezcenne. Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńFantastyczna praca! Dziękujemy za udział w wyzwaniu, pozdrawia DT Białe Kruczki!
OdpowiedzUsuńSuper wpis- mnóstwo wspomnień no i tekturkowe resztki same opowiadają swoją historię. Urocze. Dziękuję za udział w wyzwaniu Romy i Essy-floresy.pl
OdpowiedzUsuńTło wprost przebogate! Zachwycający cytat,jak dla mnie akurat na czasie. Jakbyś wiedziała:))
OdpowiedzUsuńNiezmiernie mi miło:-) Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuńAmazing! Thank you for joining us at MMWarriors challenge!
OdpowiedzUsuńpiękne wspomnienia! Dziękuje za udział w zabawie z Białymi Kruczkami!
OdpowiedzUsuńBardzo bardzo fajna praca - jestem raczkująca w tej dziedzinie i z zapałem oglądam cuda , które poruszają moją romantyczną duszę - mam nadzieję, że coś wygrasz, bo się należy :)
OdpowiedzUsuńDzięki Kasiu:-) Ja też mam za sobą niewiele jeszcze wpisów, też dopiero próbuję. Czy wygram sprawa wtórna, fajnie gdy trafią i rzeczywiście poruszą jakąś wewnętrzną strunę:-) Pozdrawiam serdeczenie
OdpowiedzUsuńpiękny, pełen detali wpis! dziękuję za wspólne journalowanie na blogu ArtJournaLove :)
OdpowiedzUsuń